SEBEBİM KARA SEVDA

SEBEBİM KARA SEVDA 

Sana gönül vereli gülmek yalan anladım,
Gülmek ister gülemem, kederlenir ağlarım. 
Gül bahçeni göreli hâlim yaman anladım,
Gelmek ister gelemem, karaları bağlarım!

Seni sevdim seveli âteşinle yanarım; 
Âlem güldü şavkınla ben perîşân olanım! 
Bana ümîd vereli her habere kanarım,
Alevlenip aşkınla meydânları bulanım!

Kavuşamadım sana, hasretinle dağlandım, 
Görsem seni bir def’a ferahlanır coşarım. 
Kaldım ben insâfına, himmetine bağlandım, 
Bulursam senden vefâ her engeli aşarım.

Kalem düşmez elimden durmaz adın yazarım,
Silme sen de kalbinden anılsın senle adım! 
Ayrılamam ben senden, senin sevdânla varım, 
Lütfedersen hâlinden hâsıl olur murâdım…

Yaş eksilmez gözümden seller gibi akarım,
Oldu adım dîvâne, bu hâlime şaşarım…
Gece gündüz demeden yollarına bakarım, 
Hasret kaldım yüzüne, sensiz nasıl yaşarım?

Uzat bana elini kereminle sultânım, 
Geri çevirme beni gör kapına dayandım! 
Cânânım bildim seni oldun gönül mekânım, 
Esirgersen sevgini yandım, eyvâh ki yandım!

Sensin derdim dermânım, sevdiğine inandım,
Esîrinim senin ben, cânım sana fedâdır! 
Çekildi tenden kanım; sarardım, soldum, yandım! 
Ölmeden ölmek denen, bildim kara sevdâdır! 

 

II
Kalbi bomboş bir kuldum senin aşkınla doldum; 
Habersizken sevdâdan uyandım bir rüyâdan… 
Seni cânımda buldum hâline hayrân oldum, 
Geçerim de dünyâdan, vazgeçmem bu da’vâdan!

Aldığım nefesdesin baktığım her yerdesin,
Senleyim her ânımda dolaşırsın kanımda! 
Sanki hep içimdesin yankılanıyor sesin, 
Uzaklarda olsan da cânımsın, yakınımda!

Yaktın beni yandırdın, yanar dağı andırdın, 
Bâzen titrer donarım, bâzen tüter yanarım! 
Gönlümü arındırdın gafletten uyandırdın,
Bir teselli ararım her dem seni anarım…

Senden ayrı duramam, istesem de varamam,
Benim derdime devâ tutulduğum bu sevdâ! 
Zincirleri kıramam engelleri yaramam… 
Bendeki kara sevdâ; mahşeredek yok vedâ! 

 

III
Şifâdır kalb derdine bakışın biliyorum…
Gönüldendir selâmım yâdına varsın adım.
Muhtâcım ben sevgine aşkını diliyorum, 
Kimse bilmez merâmım, saklı sende feryâdım!

Aydınlığını aldım derdinle divâneyim,
Güneş gibisin cânda devâsın dü cihânda! 
Câzibene kapıldım aşkınla pervâneyim, 
Dalıverdim bir ânda, kayıp oldum deryânda!

Hasretinle ölürsem vuslat günüdür bana,
Yolunda cân verirsem bağışlar beni Hudâ! 
Cemâlini görürsem düğün bayramdır câna; 
Cennetine girersem, sebebim kara sevdâ!

Sefa Koyuncu